Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Léon: The Professional

    




   Κωνσταντίνος Βιέννας-Φοιτητής Νομικής

                  Σύνοψη: Όταν ένας διεφθαρμένος αστυνομικός της Δίωξης Ναρκωτικών της Νέας Υόρκης ανακαλύπτει πως ο κάτοχος του σπιτιού όπου κρύβει τα ναρκωτικά του κλέβει μικροποσότητες, τον σκοτώνει μαζί με την οικογένειά του.

Η μόνη που επιζεί είναι η δωδεκάχρονη κόρη της οικογένειας, η Ματίλντα, η οποία τυχαίνει να βρίσκεται έξω από το σπίτι όταν ξεκινά η σφαγή και, όταν επιστρέφει, αποφεύγει τους δολοφόνους που έχουν μόλις τελειώσει το έργο τους χτυπώντας την πόρτα του διπλανού διαμερίσματος.

          Της ανοίγει ο Λεόν, ένας αντικοινωνικός επαγγελματίας δολοφόνος. Μαθαίνοντας την ιστορία της, αποφασίζει να της δώσει στέγη για λίγο, όμως εκείνη ανακαλύπτει σύντομα το μυστικό του και του ζητά να την εκπαιδεύσει, ώστε να εκδικηθεί τη δολοφονία του αδερφού της.

          Πληροφορίες: Η ταινία βγήκε στις αίθουσες το 1994, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γάλλου Luc Besson, με τον Jean Reno στον ομώνυμο ρόλο. Τον πλαισιώνουν η Natalie Portman, στον πρώτο της κινηματογραφικό ρόλο, και ο Gary Oldman ως Αστυνόμος Στάνσφιλντ.

          Αντιδράσεις κοινού και κριτικών: Η ταινία ήταν εμπορικά επιτυχημένη, κερδίζοντας 45 εκατ.$, με προϋπολογισμό 15 εκατ.$. Οι κριτικοί τη θεωρούν αρκετά καλή: στις δύο μεγαλύτερες ιστοσελίδες κριτικών, Rotten Tomatoes και Metacritic, η ταινία έχει θετικά σχόλια που φτάνουν το 72 και 64 τοις εκατό αντίστοιχα. Καθώς τα χρήματα για την παραγωγή προήλθαν από τη Γαλλία, η ταινία ήταν υποψήφια στα βραβεία César, με 7 υποψηφιότητες και καμία νίκη, ενώ τιμήθηκε με Χρυσό Λέοντα της Τσεχίας. Η αντίδραση πάντως του κοινού ήταν πολύ πιο θερμή, καθώς η ταινία έχει βαθμολογία 8,6/10 στο imdb, βαθμολογία που τη φέρνει στην 27η θέση όλων των εποχών.

          Γιατί να τη δείτε: Γιατί, όσο κι αν το σενάριο ακούγεται κοινότυπο, ξεφεύγει από τα στερεότυπα των ταινιών δράσης. Αντί να αναλώνεται σε ανούσιες σκηνές δράσης, ο Besson στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας προσφέρει μια σκηνοθετική ματιά ώριμη, δίχως υπερβολές και αχρείαστες σκηνές∙ εξερευνά τη συνύπαρξη δύο ανθρώπων που, δίχως κάποιον άλλο στον κόσμο, εναλλάσσονται σε μια παράξενη σχέση, άλλοτε πατέρα - κόρης, άλλοτε δασκάλου - μαθητή, κι άλλοτε σχεδόν εραστών που ανοίγουν την καρδιά τους ο ένας στον άλλο. Δύο ανθρώπων που δένονται κάτω από δύσκολες συνθήκες και μέσα από τη συνύπαρξή τους κατορθώνουν και συνεχίζουν να βρίσκουν νόημα στη ζωή τους.

Στην απόδοση αυτής της πολυεπίπεδης συνύπαρξης, καίριο ρόλο διαδραματίζει η επιλογή των ηθοποιών: Ο Reno ενσαρκώνει με απίστευτο ρεαλισμό τον Λεόν, ενώ η Portman κάνει το ίδιο στον χαρακτήρα της Ματίλντα, δίνοντας ψήγματα του ταλέντου της που την οδήγησε, περίπου 15 χρόνια μετά, στο Όσκαρ Ά Γυναικείου Ρόλου. Εξίσου εντυπωσιακή η ερμηνεία του κακού αστυνόμου από τον Oldman, ερμηνεία που, όπως παραδέχθηκαν αργότερα οι συντελεστές της ταινίας, βασίστηκε πολλές φορές σε αυτοσχεδιασμούς.

Συγκινητικότατο και το τελευταίο τμήμα της ταινίας, που αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, επισφραγίζοντας την εξέλιξη της πλοκής και το δεσμό των δύο βασικών χαρακτήρων. Σε αυτό το σημείο, όταν οι δυνάμεις του Στάνφιλντ φθάνουν στο σπίτι του Λεόν, αποδεικνύεται η μαεστρία του σεναριογράφου: αν και φαινομενικά ο Λεόν, ως εκτελεστής είναι εξίσου κακός με τον αστυνόμο, ο θεατής, έχοντας μάθει την τραγική ιστορία του και παρακολουθώντας τον να «υιοθετεί» τη Ματίλντα, νιώθει την αγωνία του, καθώς προσπαθεί να την προστατεύσει και να σωθεί για χάρη της.

Συνοψίζοντας, μια επιλογή που συνδυάζει στοιχεία περιπέτειας και δράματος, γεμάτη έντονα συναισθήματα που κορυφώνονται με απρόσμενη κατάληξη.

Απολαύστε την!


 

 


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου